De beroemde stier |
|
Rondleiding bij Tio Pepe |
|
Jerez de la Frontera |
|
Onze reis in 2010 naar Andalusië: het nieuwste bericht staat bovenaan.
2 oktober 2010
De dag van vertrek. Nog even het centrum in geweest om te ontbijten en wat laatste
spullen te kopen. Zo kwam ik een nog een dubbel-CD tegen met de grootste hits van U2. Bij het concert bleek dat ik meer van
hun beginperiode (1980-1990) ken dan van de latere hits. Zo blijf ik weer op de hoogte. Terug in het hotel hebben we onze
koffers gepakt en daarna een taxi naar het vliegveld genomen. Daar ingecheckt en door de douane gegaan. Na de douane zag ik
een douanier lopen met in beslag genomen flesjes limonade en water. Je mag namelijk wegens de veiligheid geen vloeistoffen
meenemen. Ik bedacht dat er in mijn tas een flesje water zat dat gewoon door de controle was gekomen! Daar gaat de veiligheid
aan boord van vliegtuigen! Op de terugweg een vliegtuig dat er iets beter uit zag dan het vliegtuig op de heenweg. Alleen
de stoelen waren doorgezeten, zodat we na een half uur zitten al niet meer wisten op welke bil we moesten schuiven om het
een beetje uit te houden. Naast ons was een jongedame gaan zitten, die haar tas open deed, er in keek, weer dicht deed, een
andere tas pakte, daar in keek, en dit ging een tijd door. Ik werd er een beetje kriegel van. Later nog op Schiphol met haar
gesproken. Nee, volgens haar was ze helemaal niet nerveus. Echt wel! Ze had wel in het vliegtuig nog de opmerking tegen ons
gemaakt: "Jullie zullen wel denken dat ik gek ben". Ik heb het niet ontkend........ Maar goed, weer veilig geland op Schiphol.
(Niet iedereen... even voordat wij landen was er een vliegtuig van de baan geschoten). En weer thuis........
De volgende dag hebben we geboekt voor Londen tussen kerst en oud en nieuw!
Glanzende engeltjes |
|
1 oktober
2010
De laatste volledige dag
dat we hier in Andalusia op vakantie zijn. Eerst uitgeslapen vanwege het concert van U2. Daarna in de gratis kranten in het
hotel gekeken of er iets stond over het concert en die kranten meegenomen voor de knipsels.
De
Kathedraal van Sevilla bezocht. Opvallend veel afbeeldingen en beeldjes van blote jongentjes, als je er op gaat letten.
Verder gelopen naar de Plaza de Espana. Daarna lekker rustig in een
park gaan zitten.
U2 in concert |
|
30 september 2010
Vanavond gaan we naar U2,
dus hebben we het overdag wat rustig aan gedaan. In de reisgids werd het paleis Real Alcazar (de derde “Alcazar”
op onze reis) aangeprezen en dit in vergelijking met andere bezienswaardigheden niet echt beroemde paleis bleek een aangename
verrassing te zijn. Mooie Moorse invloeden in de bouw en de mooiste tuinen die we tot nu toe gezien hebben. De tuinen dienen
ons ter inspiratie omdat we graag onze volkstuin in Mediterrane sferen willen brengen. Dat kan deels door keuze van planten,
deels door indeling, deels door inrichting, zoals het gebruik van potten. We hebben in onze volkstuin al drie olijfboompjes
en drie druivenplanten. In deze vakantie hebben we een aantal ideeën voor onze tuin op papier gezet.
We zijn naar de concerthal gaan lopen
– ondanks dat er speciale bussen ingezet werden - we liepen gewoon met
de stroom concertbezoekers mee. Dat was zowel heen als terug 50 minuten lopen, maar zo veel lopen zijn we ondertussen wel
gewend. Bij het stadion aangekomen was het voor de ingangen een drukte van belang. Spanjaarden verzamelen voor het deel waar
je geen drank mee mag nemen en drinken daar de voorraad drank op die ze mee hebben genomen. Richard zag iemand bij de toiletten
die het niet meer uit leek te maken of hij naar Julio Iglesias zou gaan of naar U2. Erg veel zou hij er niet bewust van meemaken.
Het concert begon bijna een uur later dan wij te horen hadden gekregen. Wij hadden goedkope plaatsen (34,50 euro) en zaten
bovenin (overigens geen slechte plaatsen). We dachten vrij exclusief te kunnen zien hoe de leden van U2 het stadion binnen
kwamen, maar de beelden van hun entree waren voor het hele stadion te zien via de beeldschermen. Door de muziek, de lichtshow,
de beelden op de schermen en het overige decor stond de show direct als een huis (como una casa). Ze brachten bekende nummers als “I still haven’t found what I’m looking for”, “New Years
Day”, “One” en “Beautiful Day”. Krachtig en door het totale beeld van de show wist ik
af en toe niet waar ik nu weer moest kijken. Na een show van meer dan twee uur was het voorbij en zijn we teruggelopen naar
ons hotel.
|
Tickets voor U2 |
29 september
2010
Vanochtend afscheid genomen
van onze dubbele regendouche en van Cordoba door een droog landschap naar het vliegveld van Sevilla gereden. Daar de auto
afgeleverd en door een medewerker van het autoverhuurbedrijf naar het vliegveld gebracht. Dat lag er verlaten bij, want vandaag
was het de dag van de grote staking (huelga) in Spanje. We spraken een Nederlander die vandaag terug zou gaan naar Nederland,
maar nu pas zaterdag zou vliegen. We hebben de enige taxi die er stond (stakingsbreker!) naar het centrum van Sevilla genomen.
Aangekomen in het hotel hebben we naar het concert van U2, vanavond in Estadio Olimpico, gevraagd. Dat bleek vanwege de staking
verplaatst te zijn naar morgen. Jose Luis, de hotelmedewerker, die ook naar het concert van U2 gaat, vertelde waar we waarschijnlijk
nog kaarten kunnen kopen. Bij de Fnac (een soort Mediamarkt) waren inderdaad nog kaarten te koop voor, zoals de mannen achter
ons in de rij het uitspraken, “Oe dos”. We vroegen ons direct of men het in Spanje heeft over “Oe Bie Quarenta” (UB 40) en “Los Bie Cinquenta Y Dosses” (The B52’s). We hebben twee
goedkope tickets aangeschaft en gaan morgen dus de 360 Degrees tour zien.
In het centrum waren de
resten van de staking en de protesten te zien. Straten lagen bezaaid met pamfletten en ruiten van winkels waren beplakt met
stickers en bekogeld met verf als ze wel open waren. Dat laatste was onder andere warenhuis El Corte Ingles overkomen. Hmm,
wel willen dat de overheid respect voor jou heeft, maar zelf geen respect voor anderen hebben. We zagen op het nieuws hoe
in Barcelona ruiten van winkels werden ingegooid en natuurlijk direct werden bestolen. Dat heeft niets meer te maken met de
staking maar is zuiver criminaliteit!
Maar we zijn dus aangekomen
op het laatste station van onze reis. We zijn beide moe van al dat reizen en bijna iedere dag uren lopen. We doen het derhalve
hier in Sevilla wat rustig aan. We zijn – denk ik – toe aan vakantie!
28 september 2010
In de Joodse wijk van Cordoba
de (overblijfselen van de) Synagoge uit 1315 bezocht. Ik had, dacht ik, een mooie foto van een menora gemaakt om hier te plaatsen,
maar die foto was helaas iets bewogen, zag ik later. Daarna de Alcazar bezocht, dat het paleis van de koningen Ferdinand en
Isabel was en waar ze voor de eerste keer Columbus ontmoetten. Die ontmoeting leidde in 1492 tot de ontdekking van Amerika.
In de tuin staat een beeld met de drie figuren bij elkaar. Bij het paleis zijn uitgebreide tuinen, waar we tussen de tot pilaren
geknipte coniferen in de koelte hebben gezeten. Door de tuinen liepen geultjes waar men water door heen kan laten lopen om
de tuin te bewateren. Met behulp van schuifjes komt het water terecht in de juiste percelen.
De koelte zochten we ook
toen we terug in het hotel waren. Laat nu net vandaag het zwembad gesloten zijn! Toen maar en siesta gedaan in onze met airconditioning
gekoelde kamer. ’s Avonds weer uit eten gegaan in het restaurant waar we de eerste avond ook geweest waren.
Mezquita |
|
27 september
2010
Lekker geslapen in ons
luxe bed en op onze kamer ontbeten. Gisteravond nog de vermoeide voeten laten masseren door de krachtige stralen van ons bubbelbad.
Vanochtend zijn we hier in Cordoba naar de Mezquita gegaan. De Mesquita kathedraal/moskee heeft een mengeling van christelijke
en Arabische invloeden en stamt uit de zestiende en zeventiende eeuw. Een van de bekendste kenmerken zijn de zuilen met de
rood gestreepte bogen (zie de foto). Vroeger had ik er een voorstelling van dat het paleis van Sinterklaas er zo uit zag.
Waarschijnlijk heeft men vroeger als Sinterklaas in de Bijenkorf zat dergelijke bogen gebruikt als decoratie. Na een woud
van zuilen komt men bij een kerkelijk deel. Het bezoek aan de Mesquita was overigens vandaag gratis omdat het ‘de dag
van het toerisme’ was.
Na de Mesquita nog
het centrum ingegaan. Een aantal winkelstraten waren met doeken overdekt. Cordoba is de warmste stad van Europa, dus zullen
deze doeken waarschijnlijk dienen voor het tegenhouden van de warmte en het vasthouden van de koelte. Het is hier nu zo’n
27 graden en dat is redelijk uit te houden.
Heuvels vol olijfbomen |
|
26 september 2010
Vanochtend vertrokken uit Granada en richting Cordoba vertrokken. Truus, zoals we onze TomTom noemen
(ondanks dat zij ingesteld staat op een mannenstem), probeerde ons de grote weg op te wijzen, maar wij gingen tegen haar in
en hebben de binnenwegen genomen. Ongeveer 210 km, waarvan zeker 150 km rijden door de heuvels en bergen vol met olijfbomen
in mooie rijen. Niet vervelend, want iedere keer andere patronen in de omgeving. Een heerlijke tocht om te rijden. Onderweg
gestopt bij een wegrestaurant. Het zag er niet echt schoon uit. Toen we duidelijk maakten dat we iets a comer (te eten) wilden,
werd er een kleedje op tafel gelegd dat duidelijk voor eenmalig gebruik bedoeld was, maar dat ze gewassen hadden. Het rook
een beetje naar natte hond en er zaten ook dikke haren op, zodat we het vermoeden kregen dat het in de hondemand had gelegen.
Waaghalzen als we zijn hebben we toch eten besteld: ik mijn favoriete vis van deze vakantie: Rosado en Richard een broodje
Chorizo (worst). De glaasjes waar we onze thee in kregen waren niet - zoals we eerst dachten - vuil, maar hadden waarschijnlijk
de Spaanse burgeroorlog nog meegemaakt (nieuwe slogan: "schrijven is overdrijven") Dan het eten: de chorizo die Richard besteld
had bleek een verwarmd worstje te zijn en mensen die met Chorizo gekookt hebben weten dat het bij bakken baggervet en bremzout
wordt. Daar kwam bij dat we het beiden er uit zagen zien als een drol (..en dan denkende aan die natte hond.....). Ik kreeg
drie grote stukken vis, de wel goed smaakten. Aangezien we hier ook nog werden overvallen door een bende wespen hebben we
de koffie na een uur verder op reis genomen in Meson Casa Jose. Onderweg nog bij een kraampje perzikken en verse vijgen
gekocht.
Cordoba is erg verschillend van Granada. Brede avenues met palmbomen leidden ons naar ons hotel.
We hebben een luxe hotel en de eerste minuten op de kamer heb ik alleen maar foto's lopen maken. We hebben een dubbele douche
en een bubbelbad. Luxe bedden in een moderne inrichting. En oh ja, het zwembad is op het dak. Hier kunnen we het wel een paar
dagen uithouden!
In de avond naar de Mezquita
gaan kijken, waar we morgen naar toe gaan. We hebben nu ook gezien dat er behalve de brede avenue’s ook buurten met
typische smalle straatjes zijn, zoals hier de Joodse buurt La Juderia. In de rivier die door de stad stroomt, de Guadalquivir,
liggen een aantal dichtbegroeide eilandjes. Tegen het vallen van de schemering verzamelen honderden vogels zich er: duiven,
eenden, reigers, spreeuwen en witte vogels die wij dachten te herkennen als Ibissen. Over de rivier loopt een oude Romeinse
brug, de Puento Romano, die zo gerenoveerd is dat we dachten dat het een nieuwe brug was. Vanaf de oever en de brug kijken
de wandelaars naar de vluchten met vogels die regelmatig boven de eilandjes opvliegen.
In een van de restaurants
in de buurt rond de Mezquita hebben we buiten op straat op het terras gezeten en een specialiteit gegeten: Rabo de Toro (Stiere-
of ossestaart). Een van de andere tapas bestond uit paddestoelen in een knoflooksaus. Heerlijk!
Alhambra |
|
24 en 25 september 2010
Rob: De 24e voelde ik me echt slecht. Als ik in den vreemde ben wil ik graag wel visueel hebben waar ik me bevind. Dus
als ik een plattegrond heb wil ik weten waar ik loop en waar ik heen ga. Door de eerste dag verkeerd op de kaart te kijken
was ik hier heel mijn gevoel van richting kwijt en als we ergens naar toe wilde gaan liepen we constant verkeerd. Terwijl
ik bij andere gelegenheden precies wist waar ik was, wist ik het hier niet en dat kon ik niet hebben. Toen ik op het punt
stond om naar het hotel terug te keren, hebben we besloten een fikse wandeling te doen heuvelopwaarts om naar een punt te
gaan waar je uit zicht hebt over het Alhambra. Na een vermoeiende tocht naar boven zaten we ergens iets te drinken en bekeek
ik voor de zoveelste keer de plattegrond van Granada. Ineens zag ik waar de fout zat en begreep ik de kaart wel. Een hele
opluchting! Na de klim ook weer naar beneden gelopen (we konden ook een busje nemen) en de Arabische wijk van de stad ingegaan.
Daar op een terrasje mierzoete mintthee zitten drinken en de Arabische winkels bekeken.
De 25e vroeg vertrokken naar het Alhambra. Daar het paleis bekeken en veel foto's gemaakt. Het paleis is gebouwd in de
Moorse stijl. Blij dat we er vroeg waren, want daarna werd het overstroomd met toeristen. Toen we net buiten het paleis de
Arabische binnentuin van een hotel stonden te bekijken bleken we naast een vriendin uit Hellevoetsluis te staan! Patrice is
even bij vrienden hier in Spanje en was even twee dagen naar Granada! Samen met haar wat gedronken en voor 's avonds een afspraak
gemaakt om te gaan eten. Dat laatste kon echter niet door gaan wegens het slechte telefoonverkeer hier: we konden elkaar niet
bereiken, waarna Patrice alleen uit eten is gegaan en wij in ons appartement boterhammen met pindakaas hebben zitten eten....!
22 en 23 september
Rob: De 22e was weer een dag van lezen, luieren en eten...en lezen. De 23e hebben we ons appartement in Torrox vaarwel
gezegd en zijn we vertrokken naar Granada. Tijdens de reis de eerste "tegenslag": eindelijk kwamen we een stop met restaurant
tegen, bleek het een parkeerplaatsje achter een benzinepomp te zijn met een cafetaria. Misschien hebben ze er grootse plannen
mee, maar nu viel het tegen.
En dan de aankomst in Granada: daar eerst anderhalf uur of zo rond gereden voordat we het hotel vonden waar we de sleutel
van het appartment dat we gereserveerd hadden moesten halen en daarna op zoek naar de parkeergarage. Dat werd een tour de
city waar we volgens mij opeens dichtbij het Alhambra waren en door straten reden waar de auto nauwelijks door heen kon en
voetgangers zich tegen de muren moesten persen om niet aangereden te worden. Toen we de parkeergarage gevonden moesten we
4 verdiepingen de grond in met een ongeduldige Mini achter ons. Tot overmaat van ramp reed ik daarna bij het inparkeren tegen
de stenen paal naast de parkeerplaats! En dan het apartment: na een paar dagen met zicht op zee, nu zicht op de tafel van
de overburen. We hebben direct met ze kennis gemaakt door hen door ons raam onze hand te rijken. OK, nu overdrijf ik. Boven
mijn hoofd was ondertussen een onweerwolk verschenen. Mijn humeur klaarde gelukkig weer op toen het begon te regenen (wat
is trouwens het tegenovergestelde van een opklaring... een afklaring?) en Richard geregeld slipte op zijn slippers. Geen beter
vermaak dan leedvermaak.
Om een beetje bij te komen een kopje thee gaan drinken bij warenhuis El Corte Ingles. Daar gelijk voor mijn zus de door
haar verzochte lippenstiften gekocht. Als grapje tegen de verkoopster gezegd dat ze niet voor mij waren, maar die had waarschijnlijk
net zo'n dag achter de rug als ik en geen man die een slippertje maakt (of juist wel?).
Appartement in Torrox |
|
20 en 21
september 2010
Rob: “Aangezien we
een aantal dagen in Torrox verblijven is er niet veel te schrijven, omdat we niet veel doen…….wat erg lekker is.
Gisteren was ik jarig en kreeg ik van Richard twee DVD’s een live-DVD van de Britse komiek Ronnie Corbett en de tweede
serie van de Britse TV-serie “Beautiful People”. Thuis krijg ik nog een speler voor LP’s (je weet wel, die
zwarte ronde schijven waar muziek met tikken uit komt), die ik kan aansluiten op mijn computer. Ik heb nog zo’n 1100
LP’s, dus het is wel de moeite om die ook te kunnen draaien en wellicht digitaal op te slaan.
Er is hier in het appartement
een DVD-speler en we hebben naar de Spaanse film “Pan’s Labyrinth” zitten kijken. Een mooie maar zeker ook
gruwelijke film. De film speelt in 1944 in Spanje en er komen een aantal scènes in voor waar mensen mishandeld worden. Ik
had me er een leukere film bij voorgesteld, omdat er ook sprookjesachtige scènes in voor komen. Gruwelijk is ook een woord
om het boek “Niets” van Janne Teller, dat ik aan het lezen ben, te
omschrijven. Het boek is voor 13+, maar als ik kinderen zou hebben weet ik niet of ik ze het op die leeftijd te lezen zou
geven. Het boek kort omschreven: Jongen zondert zich af omdat volgens hem het leven geen betekenis heeft en zijn klasgenoten
willen laten zien dat er wel betekenis is. Dat doen ze door van iedere leerling te verzamelen wat voor hem of haar belangrijk
is. Het begint bij kleine dingen zoals speelgoed, maar het eindigt met gruwelijke zaken……….. Ik heb het
bijna uit en dan over naar mijn derde boek in de vakantie: “Taal is zeg maar echt mijn ding”. Dat zal toch luchtiger
zijn om te lezen.
Richard is klaar met het
boek “Siegfried”. Op de kaft van het boek staat een kind afgebeeld dat sprekend op mij lijkt toen ik klein was.
Iedere keer als ik het boek zie, zie ik even mezelf. Hij zit echter op die foto bij Hitler op schoot, wat het minder aangenaam
maakt om naar te kijken!
Maar er zijn gelukkig
ook leukere dingen om hier te noemen. We hebben een minisetje meegenomen met waterverf en een kwastje. Vanochtend voor het
eerst sinds jaren weer eens de kwast ter hand genomen en ons uitzicht op papier gezet. Bijgaand het resultaat.
Rob's aquarel |
|
|
Brug in Ronda |
|
19-9-2010
Van ons hotel konden we bijna direct
een snelweg op en doordat we de laatste dagen binnenwegen hadden genomen en op de kaart maar langzaam vooruit kwamen was het
even wennen dat we nu de landkaart snel zagen wegglijden onder onze wielen. We waren ineens een natuurreservaat en Malaga
voorbij, terwijl we in/op beide plaatsen hadden willen stoppen om rond te kijken. Toen maar door gereden naar onze volgende
stop: Torox Costa. Een badplaats, waar we een appartement hebben dat op een berg aan de kust gelegen is. We hadden gelezen
dat hier weinig te doen is, en dat leek ons wel aangenaam. Omdat het zondag was waren er bijna geen winkels geopend en ondanks
dat we ons hadden voorgenomen om hier zelf te koken, zijn we gaan eten bij een van de restaurants op het strand. Ook niet
verkeerd, maar slecht voor het dieet van Rob: de maaltijd bevatte ongeveer alles wat hij niet mag. We hadden beide voor het
eerst in de vakantie trek in snoep. We hebben drie dingen aan snoep bij ons: Fruittella’s, Napoleonballen (citroen)
en Mentos. Deze hadden we al gekocht voordat we te horen kregen dat Rob een dieet moest volgen. En ja, we hadden ze natuurlijk
ook thuis kunnen laten…… We hebben het bescheiden gehouden: een Napoleonbal per persoon en een paar Fruitella’s.
Wel houden we ons tot nu toe braaf aan de twee stuks fruit doe Rob moet eten. Vandaag banaan gegeten en een tros druiven.
We zitten de komende vier nachten in
dit appartement. Even een beetje rust in ons reisschema. Richard heeft, terwijl hij meestal de meeste boeken leest tijdens
vakanties, pas vandaag zijn eerste bladzijden gelezen: hij is begonnen in “Siegfried” van Harry Mulisch. Rob is
sinds het begin van de vakantie al aan het lezen in het boek van David Sedaris: “Van je familie moet je het hebben”.
Rob is morgen jarig en kan dan eindelijk het cadeau in ontvangst nemen dat Richard in zijn koffer heeft meegenomen. Rob probeert
Richard al dagen wijs te maken dat zijn verjaardag al aangebroken is, maar die vliegt er niet in.
18-9-2010
Tijdens de vakanties
zijn we ook vroeg wakker en vanochtend hebben op het balkon van onze kamer op de eerste verdieping van het hotel naar de sterren
staan kijken. Het hotel staat buiten de bebouwde kom en doordat er dus weinig verlichting was, was de sterrenhemel ontzettend
helder en mooi om te zien. We zagen het eerder zo mooi gezien op een van de Griekse eilanden. Toen het licht begon te worden
zagen we de slierten wolken zich door de vallei heen persen, terwijl de lucht daarboven helder was. De hanen kraaiden in de
verte en de vogeltjes begonnen te fluiten. Zoals ik het beschrijf lijkt het misschien wat onwerkelijk en droomachtig, maar
het is de werkelijke beschrijving van de ochtend.
Na dit prachtig
begin naar de stad Ronda gegaan. Deze op 793 meter hoogte gelegen stad is onder ander bekend door zijn hoge brug tussen de
twee gedeelten van de stad en door het Arabisch badhuis. We parkeerden de auto en liepen door de winkelstraat in de richting
van de beroemde brug. We bereikten de brug net voordat deze werd belegerd door hordes toeristen en hebben er dus in alle rust
foto’s kunnen nemen. Daarna tijd voor een terrasje met koffie en thee. Vaak is het in Spanje zo dat als je om “te
con leche” (thee met melk) vraagt dat je een beker hete melk krijgt waar
ze een theezakje gehangen hebben; meer “melk met thee” dus. Op dit terras in Ronda vroeg de ober of we de melk
apart wilden hebben. Eindelijk iemand die weet hoe “a proper cup of English tea” gemaakt moet worden. Het badhuis,
dat volgens de plattegrond aan het begin van een plein moest liggen, hebben we niet gevonden.
Van Ronda verder
gereden richting El Torcal. Het landschap na Ronda was anders dan het landschap ervoor. Waar het voor Ronda ruw was, was het
na deze stad glooiend en werd veel van het land bebouwd met olijfbomen en druiven. Er was hier ook meer verkeer op de weg
en regelmatig hadden we ongeduldige Spanjaarden achter onze auto, omdat wij ons aan de geboden snelheid hielden. Onderweg
in een wegrestaurant gegeten. Net als in andere restaurants waar veel Spanjaarden komen, komen hier families en vriendengroepen
gezamenlijk hun maal doen. Dat ziet er altijd erg gezellig uit.
Richting El Torcal
werd het landschap wat kaler en de laatste kilometers voor het bezoekerscentrum waren de schitterend gevormde rotsen al te
zien. El Torcal ziet er uit, zoals we eerder beschreven hebben, als een maanlandschap. Grote grijze rotsen die op elkaar gestapeld
lijken te zijn. We hebben er veel foto’s gemaakt.
Via
weer een bochtige weg door de bergen bereikte we het dorpje waar ons hotel was. Gelegen in een nieuw gebied met woningen waren
het hotel en zijn omgeving niet erg bijzonder, maar wat wil je ook voor 29 euro per nacht.
17-09-2010
Aan het eind van de middag gearriveerd in Ronda, een stuk
het binnenland van Andalusie in. De weg hierheen vanaf de kust was schitterend. Een slingerweg door de bergen. Onderweg kwamen
we nog een stadje tegen dat gisteren op het Spaanse nieuws was, omdat er een dikke laag hagel was gevallen en kelders onder
waren gelopen. Regelmatig zagen we onderweg de wolken lager tussen de bergen hangen dan de weg waarop wij reden.
Van Jerez zijn we vanochtend eerst naar Gibraltar gegaan.
Opvallend dat bij de laatste kilometers er pas borgen staan waar Gibraltar aangegeven staat. Waarschijnlijk omdat de Spanjaarden
pissig zijn dat Gibraltar Engels is. Voor ons was het even zoeken waar we Gibraltar konden vinden op de TomTom. In Spanje?
In de UK? We hebben de auto buiten Gibraltar geparkeerd, omdat we gelezen hadden dat er vaak een file in en een file uit Gibraltar
staat. Nou, dat klopte inderdaad. Als je Gibraltar binnen loopt na de douane moet je de landings/startbaan van het vliegtuig
oversteken. Als er een vliegtuig passeert gaan de verkeerslichten op rood! Net over de grens staan er mensen in de rij bij
een tabakszaak. Die kwamen waarschijnlijk ook niet verder dan die zaak.
De main street in Gibraltar (die Main Street heet) was een
aaneenschakeling van winkels, waartussen veel winkels met fototoestellen en winkels met parfums. Wel veel Engelse producten
zoals Cadbury chocolade en Ty-phoo thee. We kregen ook een echte Engels bui (raining cats and dogs) op ons hoofd. We zijn
niet de berg opgegaan en heb dus ook de apen niet gezien. We wilden verder reizen en hebben wel de tijd genomen om onderweg
naar Ronda, waar we nu zijn, regelmatig te stoppen om te kijken naar de mooie witte dorpjes die tegen de berghellingen of
op de bergtoppen gebouwd zijn.
Morgen eerst Ronda bekijken (hebben een beroemde brug) en
dan verder naar La Torcal, een natuurgebied met een soort van maanlandschap.
16-09-2010
Een dag in Jerez de la Frontera. Eerst een beetje de stad
verkend. Een paar opvallende zaken: er staan sinaasappelbomen langs bijna alle straten en ze hebben hier een diepvrieswinkel.
Dat laatste is een winkel vol met diepvrieskisten met diepvriesgroenten, diepvriesvis, diepvriesvlees, etc. Verse waar kwamen
we tegen op de overdekte markt, waar de marktlui hun waren aanprezen.
We hebben vanmiddag een bezoek gebracht aan Tio Pepe, waar
ze sherry maken. Daar een rondleiding gehad met - natuurlijk - een proeverij aan het eind (en daarna nog de winkel!). In het
parkje naast Tio Pepe heeft Richard nog een vlinder gedresseerd. Het beestje ging op zijn hand en op zijn hoofd zitten.
Vanavond een paar Spaanse Klassiekers gegeten: paella en gazpacho.
Nu terug in het hotel en aan het bedenken waar we morgen naar toe zullen gaan. Voor de komende dagen hebben we nog geen hotels
besproken.
15-9-2010
Vanochtend met de Fyra (sneltrein) naar Schiphol gegaan. Op
Schiphol heb je loopbanden, waar je aan het eind hoort dat je uit moet kijken voor het eind van de band. Helaas hoor je dat
achter je, dus heb je de neiging om om te kijken! We hebben een mevrouw zien vallen die waarschijnlijk omkeek. Al wachtende
op het vliegtuig hebben we gekeken wie we niet in onze buurt wilden hebben in het vliegtuig: niet dat echtpaar met de
baby, niet die vrouwengroep die tegen elkaar zat op te bieden welke leuke cursussen ze gedaan hebben en welke literaire wandeling
en ook niet die groep kerels die al direct luidruchtig opmerkingen dingen maken over winden laten in het vliegtuig. Nu is
de airbus niet erg groot, dus we zaten achter het echtpaar die hun baby op alle manieren probeerden te laten stoppen met huilen
en naast een jongen die nog niet wist dat er douches bestaan. De eerste aanblik van het interieur van het vliegtuig deed trouwens
het ergste vermoeden: bij een paar rijen stoelen zaten de leuningen met tape vast! Snel even gekeken of de rest van het vliegtuig
er redelijk veilig uitzag en gelukkig viel dat wel mee. Een relaxte vlucht gehad en op het vliegveld van Sevilla tegen een
muur van warmte opgelopen (30 graden) en aldaar opgewacht door de autoverhuurder. We bleken een Fiat Punto Grande
te huren. Wel nog even op het contract laten aantekenen dat er een flinke deuk in de achterkant zat. Toen vertrokken naar
Jerez de la Frontera, dat zoals de naam al doet vermoeden in de streek ligt waar ze sherry maken. Onderweg nog de
beroemde stier van Osborne Sherry op een heuvel zien staan. 's Avonds in Jerez uit gaan eten. Het viel me niet
mee om me aan mijn dieet te houden. Het zou zonde zijn om de ondertussen verloren kilo's (3!) er weer bij te krijgen.....
Vooraf: Op woensdag 15 september
vertrekken we per vliegtuig naar Sevilla, waar we een auto hebben gehuurd. We krijgen daar óf een Ford Fusion, óf een Seat
Ibiza óf een Fiat Punto Grande. Rob hoopt een beetje op een Seat, omdat we dan een Spaanse auto in Spanje hebben. Van
Sevilla reizen we direct naar het zuiden naar Jerez de la Frontera.
|
|
|
|
|
|
|
|