Ouder worden
Mood:  happy
Now Playing: Radio 2
Gelezen in de VARA-gids in de column van Midas Dekkers:
Oude mensen zijn niet somber omdat ze oud zijn, maar oud omdat ze somber zijn.
Mooi, he!
Just read this in the VARA-TV-guide in Midas Dekkers' column:
Old people aren't gloomy because they're old, but they're old because they're gloomy.
Now isn't that beautiful!

Theateretiquette
Mood:  happy
Now Playing: De Uitmarkt op TV
Topic: Opinion
Met de Uitmarkt op dit moment op TV dacht ik aan die dingen die ik komend seizoen in het theater ga zien. Wat me de laatste jaren opvalt, nu er steeds meer mensen naar het theater gaan die vroeger nooit een theater van binnen hadden gezien, is dat ik bijna iedere keer dat ik naar het theater ga last heb van mensen om me heen. Er zijn mensen die niet begrijpen dat er in een theater mensen om hen heen zitten en dat ze niet alleen thuis op de bank zitten voor de TV. Wat ze dan doen? Commentaar leveren op wat er op toneel gebeurt, voorspellen wat er gaat gebeuren, en erger ... het hebben over zaken buiten het theater. Ik heb een keer gehad dat ik bij de musical Cats me zat te verheugen op het nummer Memory en er het moment dat het nummer begon een mevrouw naast een zak met apart verpakte snoepjes uit haar tas pakte en een krakend papiertje openmaakte.
Ik heb al heel vaak de neiging gehad om - bijvoorbeeld - Joop van den Ende een brief te sturen om te vragen of hij aandacht wil besteden in bijvoorbeeld flyers of programmaboekjes voor de etiquette bij het bezoek aan een theater. Bij concerten komt het ook voor, trouwens. Ik was bij Paul Simon in Ahoy en dat op de achterste rij van het eerste gedeelte. Achter mij stonden een aantal mensen te praten die natuurlijk boven de muziek uit moesten komen om elkaar te kunnen verstaan en het daardoor voor mij verpestten. Toen ik er iets van zei keken ze beledigd.
Kom, Joop van Ende, Albert Verlinde e.a.: Laten we de theater- en concertbezoekers opvoeden en hen laten weten hoe het hoort in theater en concertzaal. Voor die hoge prijzen die we moeten betalen hebben we recht op een ongestoorde voorstelling!
With the new theatre season in the Netherlands to begin I am planning what performances to see this year. The number of visitors to the Dutch theatres is increasing and I guess a lot of people have never seen a theatre before. Almost every time I see a play or concert I'm annoyed by people sitting next to me or behind me. They behave like they are sitting at home in front of the television, talking about what happens on stage and even about things at home. I was once seeing a performance of Cats in London and was looking forward to the song 'Memory' and at the moment this son started the lady next to me got a sack with wrapped candy from her purse and started to unwrap one of the sweets!. I just can't stand this behaviour and I think the theatre producers should teach people how to behave in theatre. By the way, I've had the same experience attending a pop concert. I was at a Paul Simon concert in the Ahoy concert hall in Rotterdam and had seats at the back row of the lower part of the hall. Behind me was a group of people talking very loud because they had to overrule the music. They spoiled my concert and when I asked them to lower their voices they were irritated.

Amsterdam - Rotterdam
Mood:  happy
Bij de discussies op internet over waar de Rolling Stones hun concerten in Nederland moeten geven tijdens hun nieuwe tournee valt me op dat veel mensen hun commentaar baseren op hun gevoelens pro of anti Amsterdam, Rotterdam, Ajax, Feyenoord. Ik snap dit soort gevoelens echt niet. Zijn we in de tijd gebleven van de stammenoorlogen? Hebben mensen het nodig om zich af te zetten tegen anderen om een eigen identiteit te bewaken? Wat is dat toch?
There are some discussions on the internet where people think the Rolling Stones should give their 2006 Dutch concerts during their new just started tour. It occurs that some people base their ideas about that issue on old feelings between Rotterdam and Amsterdam or between soccerteams Feyenoord and Ajax. I just don't get it about those feelings. Haven't we learnt anything since tribal wars? Do some people need it to hate other people to secure their own identity?

Stones in de Kuip
Mood:  happy
Topic: Music
Ik ben blij met de aktie die fans van de Rolling Stones houden om de Stones bij hun nieuwe tournee niet naar de Arena te laten gaan. Ik heb de Stones diverse keren in de Kuip gezien en ??n keer in Landgraaf en op beide lokaties was het geluid OK. Maar de keer dat ik de Stones in de Amsterdam Arena heb gezien was het geluid vreselijk. Daarnaast vindt ik de Arena een ongezellige zaal. Ik kan niet echt aangeven waarom ik de Kuip gezelliger vindt, maar het is wel zo. Ik steun de aktie!
I support the campaign Rolling Stones fans organize to prevent The Stones from giving concerts in The Arena(Amsterdam's football(soccer) and concert stadium). I have seen The Stones several times in The Kuip (Rotterdam's main football/soccer and concert stadium) and once in Landgraaf (Open air concert location in the South of the Netherlands) and all those times the sound was OK. But the one time I have seen them in The Arena the sound was bloody terrible. Beside that I think The Arena is a cheerless place. I can't actually tell you why I think The Kuip is more cheerfull, but I do. I support this campaign!

Vaderlandshekel
Mood:  happy
Topic: Opinion
Een uitdrukking waar ik een hekel aan heb is: "het is on-nederlands goed". Dat wordt bijvoorbeeld wel eens gezegd over een nieuwe CD. Deze uitdrukking komt er volgens mij op neer dat het zo goed is dat het wel uit het buitenland lijkt te komen. Wat is dit voor negatief gedoe over Nederland? Zijn dingen die uit Nederland komen dan zo slecht? Ik vind dat we "on-Nederlands goed" uit ons taalgebruik moeten schrappen. Kijk, zo positief als de Amerikanen doen over hun land en hun producten lijkt mij ook weer het tegenovergestelde. Je mag best kritisch zijn, maar kom, wees trots op de Nederlandse producten, op Nederland, op de Nederlanders (zowel de nieuwe als de "oude")!

Er voor uitkomen of niet?
Topic: Coming-out
Op een van de basisscholen waar ik als maatschappelijk werker werk is een paar maanden terug het onderwerp homoseksualiteit ter sprake gekomen, toen een stagiair vertelde dat hij homo is. De klas (groep 7) viel over hem heen en hij werd om zijn oren geslagen met koranteksten en scheldwoorden. De school is gelegen in een buurt waar veel allochtonen wonen en bijna de hele populatie op school (of hun ouders) komt oorspronkelijk uit een ander land. Nu vragen kinderen regelmatig aan me of ik getrouwd ben of dat ik een vriendin heb. Ze doen dit bijvoorbeeld als ik over mijn werk op de school vertel in hun groep. Ik ben er nog niet uit wat ik moet doen. Als ik vertel dat ik homo ben kan ik dezelfde reaktie als die stagiair krijgen. Nu denk ik dat ik dat wel kan hebben, maar dadelijk zijn die kinderen van school en ik werk in deze buurt. Ik heb er geen zin in om op straat nageroepen te worden. Ik merk dat dat me nog steeds pijn doet. Het zou ook kunnen zijn dat ouders niet willen dat ik met hun kinderen praat vanwege mijn geaardheid: 1. er zijn nog steeds mensen die het verschil niet weten tussen een homo en een pedofiel en 2. er zijn nog steeds mensen die denken dat je homo kunt worden door beinvloeding door anderen. Het zou ook kinderen kunnen weerhouden om met mij te praten omdat ze niet met een homo geassocieerd willen worden. Als ik het wel vertel kan ik laten zien dat die aardige meester Rob een homo is en dat homo's toch niet zo bijzonder/anders/raar zijn dat zij welllicht dachten. En nog veel belangrijker: ik zou een voorbeeld kunnen zijn voor die kinderen die zelf ook homo of lesbo zijn.
Ik ben er nog niet uit.
Coming out .....or not?
On one of the primairy Schools where I work as a social worker a few months ago the subject 'homosexuality' came to order, when a student teacher told one of the classes he is gay. This class turned against him and he was offended with texts from the Koran and terms of abuse. The school is located in a neighbourhood where a lot of immigrants live and almost the whole population of the school (or their parents) are originaly from abroad. Now some children do regurarly ask me if I'm married or if I have a girlfriend. They do this for instance when I tell them about my work in their class. I just don't know yet what to answer. If I tell them I'm gay I could get the same reaction as the above mentioned student teacher, I guess that I can handle that, but in some time those children will have left this school and I still work in their neighbourhood. I don't feel like being jeered at on the street. I know that stiil does hurt me. It could also happen that the parents don't want me to talk to their children because I'm gay: 1. there are still people who don't know the difference between a gay person and a pedophile and 2. there are still people who think we can make other people gay (ha, you wish!). It could also stop children from talking to me about their problems because they don't want to be associated with a gay person. On the other hand: if I do tell, I could show them that that nice teacher Rob is gay and that gay people are not as special/ as different / as weird as they mmight think. Ans more important: I could be an example for those children who are gay themselves!.
I still don't know what to do.

De executie van twee jonge homoseksuelen in Iran
Het heeft een tijd geduurd voordat ik een blog op het net zette, maar een foto in de Volkskrant van gisteren deed me besluiten dat het nu de tijd was. Op pagina 4 stond de foto van twee Iraanse jongens, de 16 jarige Mahmoud Asgari en de 18-jarige Ayaz Marhoni, genomen net voordat zij op 19 juli 2005 in de Iraanse stad Mashhad opgehangen werden wegens hun homoseksualiteit. Ik merkte dat ik niet durfde te kijken naar de foto omdat het me pijn deed dat mensen die net als ik homoseksueel zijn daarvoor veroordeeld worden. Het maakte me woedend en gaf me een machteloos gevoel. Het enige dat ik kon doen was hen vermelden in mijn ABC op mijn website, als een soort van eerbetoon. Daarnaast heb ik een petitie op internet getekend. Zie deze link. Er is een discussie op internet of het zin heeft om een petitie te tekenen. Ik denk dat de Iraanse regering het een biet zal zijn wat wij hier denken. Ik denk aan de andere kant dat het zeer goed is om te laten zien dat er andere mensen zijn die anders denken over dit soort zaken.
The execution of two young gay men in Iran.
It has taken me some time to put a weblog on the internet, but a picture in yesterday's newspaper made me decide that the time is now to create a blog. On page 4 of the Volkskrant there was a picture of two Iranian boys, the 16 year old Mahmoud Asgari and Ayaz Marhoni who was 18; the picture was taken on July 19, 2005, just before they were hanged in the Iranian city of Mashhad because they were gay. I noticed that I was afraid to look at the picture, because it hurted me to see people who are, just like me, gay, are being convicted for that fact. It made me feel furious and gave me a powerless feeling The only thing I could do was to add them to the A-Z on my website, as a sort of tribute. I also signed a petition on the internet. See this link. There is a discussion going on on the internet if signing a petition will make any difference. I think that the Iranian government couldn't care less what we think. On the other hand I think it's good to show that there are other people who have other ideas about this subject.